ΤΟΥ ΤΙΜΟΥ ΖΟΥΜΠΟΥ
Είμαι ένα μικρό κελί
Κι έχω στα σπλάχνα μου πληγή
Αθώους μες στα σωθικά μου
Μου ρίξανε τ' αφεντικά μου
Είχαν συνείδηση και θάρρος
Μα στους κρατούντες ήταν βάρος
Κι αυτοί μη χάσουν την υγειά τους
Τους στέρησαν την λευτεριά τους
Μα 'γω μικρό στενό κελί
Πως ν' απαλύνω την πληγή
Αναρωτιέμαι "τι να κάνω;
Ψυχή δεν έχω να πεθάνω"
Να 'χα ψυχή να 'χα καρδιά
Να 'χα στην πόρτα τα κλειδιά
Έξω να βγούνε οι αθώοι
Και το σαράκι μη με τρώει
Κι ευχή θα έκανε η καρδιά μου
"ποτέ ξανά τ' αφεντικά μου
Ελευθερίες μη στερήσουν
Κι αν θέλουνε ας με γκρεμίσουν."
