ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 26 - 9 - 1975
Γράφει ο Βασίλης Βασιλικός
Γιά μέρες ο Γλαύκος δεν μπορούσε να συνέλθει μετά τη συνάντηση αστραπή με τον Μάρτυρα.Η μορφή του,μορφή ανθρώπου που ήξερε τη ζωή πριν την απαρνηθεί γιά να δοθεί στη λατρεία του Θείου,δεν τον άφηνε να ησυχάσει,να ξεχαστεί.
Ήταν ένας αγωνιστής φυλακισμένος."Γράψε μου στο ΣΟΥ ΦΟΥ ΜΟΥ",είπε φεύγοντας στον φίλο του - Τί είναι το ΣΟΥ ΦΟΥ ΜΟΥ ρώτησε ο Γλαύκος,δικαιολογημένα απορώντας- Στρατιωτικές Φυλακές Μπογιατίου,του απάντησε εκείνος,σαν γνώριμος από καιρό,σα θαρραλέος.
Τα αρχικά,γίνονταν σήματα μορς,τηλέγραφος του διπλανού κελιού."Γιά μένα ο Θεός είναι πραγματικός" είπε ο μάρτυρας σε έναν έφεδρο ανθυπολοχαγό που κολονατη τη πίστει τον ρωτούσε πως θα αντιμετώπιζε ένας μάρτυρας του Ιεχωβά μιά πιθανή εισβολή πχ μουσουλμάνων."Με κάθε μέσο"απάντησε ο Μάρτυρας"που θα έβρισκα εκείνη τη στιγμή μπροστά μου".Όμως δε δέχεται την παγίωση της ειρήνης με τη μέθοδο των αδιάκοπων εξοπλισμών.Όπου οι εξοπλισμοί γίνονται στο τέλος αυτοσκοπός που λησμονείς την αφετηριακή του ρίζα:εξοπλίζομαι γιά να σε αντιμετωπίσω.Μετά τη πάροδο ικανού χρόνου ,αφού εσύ δε μου επιτίθεσαι,ο εξοπλισμός μου,μην έχοντας που να ξεδώσει πρέπει κάπου να διοχετευθεί,γιατί αλλιώς θα πεινάσουν και οι εργάτες στα εργοστάσια που παράγουν όπλα.Αν δεν ξοδεύεται το πράμα τους,θα απολυθούν κι αν απολυθούν και πεινάσουν θα χουμε ταξικές ανακατωσούρες..Οπότε καλύτερα πόλεμος με τον εχθρό,τον όποιο εχθρό είτε λέγεται Βιετκογκ είτε αλλίως,φτάνει να αδειάσουν οι αποθήκες.Κι έτσι ένας μάρτυρας του Ιεχωβά,με την άρνηση του πχ να φάει,δυσαρεστεί το σύστημα των εστιατορίων του ωμού κρέατος.Γι αυτό τιμωρείται.Γιατί είναι εμπόδιο στην παραγωγή αστακικών εξοπλιστών που υπηρετούν κεφαλαιούχους μιάς τάξης που έχει ήδη προσυπογράψει την αυτοκαταδίκη της
Το πως τον κοίταζαν οι χωροφύλακες(χρονοφύλακες,θα πρότεινα ξανά στην Ακαδημία να υιοθετήσει τον όρο,γιατί κλέβουν το χρόνο του κρατουμένου,ενώ δεν είναι σίγουρο ποιό χώρο φυλάγουν)εντυπωσίασε αφάνταστα τον Γλαύκο.Του είχαν,του Μάρτυρα του Ιεχωβά,του συγκεκριμένου Δεδότση,μιά εμπιστοσύνη και μιά αγάπη θα έλεγα χωρίς όρια.Ξέραν ότι αυτός δεν ήταν Κοεμτζής,ούτε Βερνάρδος.Ανέβαινε τον Γολγοθά του γιά τις ιδεές του.
Και τι σημασία μπορούσε να έχει πιά αν οι Ιεχωβάδες δεν παραδέχονται τον τριαδικό δικό μας θεό,κι αν πιστεύοντας στην Αγία Τριάδα,διαφωνούν μονάχα ως προς το ομοούσιο.Η σημασία είναι αλλού.
Τόση ηρεμία,τόση αγάπη του πλησίον,τόση διαλεκτική διάθεση,τόση εμπιστοσύνη εν τέλει στον άνθρωπο δεν του έτυχε του Γλαυκου να ξαναδεί.Οι ιεροκύρηκες της Χριστιανοσύνης,πρέπει να εγείρουν φωνή σκέφτηκε,συναδελφικής συμπαράστασης στους φυλακισμένους αδερφούς τους,αντί να κάνουν αντικουμμουνιστικό κύρηγμα είτε από άμβωνος,είτε από υπουργείου είτε από "άλλες υπεύθυνες θέσεις"
Γιατί αν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά χαρακτηριστούν απ τους αντιδραστικούς της πιάτσας της Εκκλησίας,Φως εκ φωτός εκ Θεού κάλπη,σαν κομμουνιστές τότε το μέλλον είναι διαλεκτικά δικό τους.Οι μάρτυρες του Ιεχωβά,όπως ο Δεδότσης,είναι μιά μορφή τέτοια που δε θα τη ξαναδούμε εύκολα ανάμεσά μας.Ο κ. Τσιρόπουλος,συγγραφεύς και εκδότης της περιορισμένης ΕΥΘΥΝΗΣ,ας λάβει θέση ως πνευματικός άνθρωπος πάνω στα βασανιστήρια που άκουσε και κατήγγειλε ένας αυτόπτης μάρτυς,όχι του Ιεχωβά,αλλά της δικτατορίας.
Ο Γλαύκος σκεφτόταν και είχε ολόκληρη πόλη μπροστά του που τον παρακολουθούσε με τα χιλιάδες μάτια της όπως νόμιζε ο Γκουντέβας,ότι τον παρακολουθούν οι προβολείς,όταν "προέβη σε αποκαλύψεις"γιά τον Θ.Μουστακλή.Αλλά η πόλη του γιά τον Γλαύκο ήταν ισουψής και ισόμοιρη της δικιάς του συνείδησης.Εγώ είμαι η πόλη μου,που είχε πει κάποτε ο Γλάυκος,επαληθευόταν τώρα.
Η ΣΕΜΝΗ μορφή του Μάρτυρα του Ιεχωβα,το πλαστικό σακκούλι του όλα έτοιμα,να πάει γιά αλλού,να μεταφερθεί,η κλούβα,έτοιμη πολυθρόνα,και το ύφος του,προ πάντος αυτό,του ανθρώπου που δεν ενδιαφέρεται,του οδοιπόρου της δυστυχίας.Μόνο ο μακαρίτης ο Θεοτοκάς θα μπορούσε να δει,από όλους τους πνευματικούς μας ανθρώπους,τη διπλή διάσταση του μεταφυσικού και του πολίτη.
Ο Δεδότσης,μόλις η κλούβα έφτασε(και πρώτη φορά άκουγα το επίθετο γραφικός με την άλλη του τη σημασία,όπως την εννοούσε αυτός,δηλαδή "κατά τας γραφάς",όπως το "κοσμικός" σημαίνει στη φιλοσοφική ορολογία,"παγκόσμιος"),σηκώθηκε να πάει,σαν τη καρφίτσα στον μαγνήτη.Πυξίδα του η κλούβα τον οδηγούσε στην επόμενη φυλακή.Μα ο Γλαύκος έμεινε,με εκείνο το βλέμμα του,το καθαρό,το ξελαμπικαρισμένο,του πρώτου χριστιανού.
Ντροπή,ντροπή και πάλι ντροπή γιά ένα σύστημα που αθωώνει τις βορβορώδεις υπάρξεις και κάτι παρθενικά γιασεμιά τα ρίχνει στην κόλαση της φυλακής.
Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά αποτελούν καθαρό χρυσάφι,αδιύλιστο από τα μεγάλα καπιταλιστικά κανάλια.Πρέπει να τους βοηθήσετε.Να τους σώσετε.Αν είστε χριστιανοί.Κι αν πριν από αυτό,είστε άνθρωποι,σκεφτόταν ο Γλαυκος Θρασάκης.
